ΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ • 2 ΚΟΡΥΦΕΣ

9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017

9 Σεπτεμβρίου 1982…

Σαν σήμερα, 35 χρόνια πριν, η Άννα Βερούλη κατακτά το χρυσό μετάλλιο στον ακοντισμό στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Στίβου της Αθήνας, το 1ο χρυσό για τη χώρα μας ever από μια γυναίκα αθλήτρια και μάλιστα στα εγκαίνεια του Ολυμπιακού Σταδίου.

Βρίσκομαι εκεί και θυμάμαι την Ελληνική σημαία ν’ανεβαίνει στον ιστό του σταδίου και 80.000 κόσμος να ψάλλουμε τον Εθνικό ύμνο. Μια εικόνα που αποτέλεσε το έναυσμα για την ενασχόλησή μου στον αθλητισμό και ένα μεγάλο όνειρο για μια ολόκληρη ζωή. Η Ελληνική σημαία ψηλά!!!
Σε λίγα χρόνια, ακοντιστής πια, βρίσκομαι να γυμνάζομαι μαζί της υπό τις οδηγίες του αξέχαστου Βασίλη Κοκκόλη με την εικόνα της σημαίας εκείνης πάντα μέσα μου και λίγα χρόνια ακόμα μετά δίπλα της και στη ζωή μέχρι και σήμερα.
Τον Δεκέμβριο του 2010, αποφασίζω να ανέβω στο Κιλιμάντζαρο, εκπροσωπώντας την Ελλάδα ως μοναδικός Έλληνας αθλητής σε μια δραματική αποστολή απίστευτα κακών καιρικών συνθηκών, προσπαθώντας να συγκεντρώσω χρήματα για τα παιδιά των παραγγουπόλεων του Ναϊρόμπι, παιδιά γεννημένα στα πιο σκληρά slams του κόσμου, χωρίς γονείς τα περισσότερα και σε ποσοστό 80% χτυπημένα από το AIDS.
Την τελευταία στιγμή η Άννα βάζει στην τσάντα μου ένα αντικείμενο. Ήταν μια ελληνική σημαία, που πίστευε πως πρέπει να είχα μαζί μου, ΟΤΑΝ θα έφτανα στην κορυφή.
Όχι ΑΝ. ΟΤΑΝ!!!
ΔΕν ήταν εύκολο. Δεκάδες άνθρωποι κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να ανέβουν σε αυτά τα 6.000μ. και η αποστολή μας ήταν ήδη αποδεκατισμένη με σημαντικές απώλειες, όπως αυτή της αρχηγού μας, της θρυλικής Μαρτίνας Ναβρατίλοβα, που έπαθε πνευμονικό οίδημα λόγω υψομέτρου κάπου στα 5.000μ.
Το ξημέρωμα της 11ης Δεκεμβρίου, 11 από τους 27 που ξεκινήσαμε, φτάνουμε στην κορυφή. Είμαι ανάμεσά τους. Ανοίγω τη σημαία μας και επιστρέφω.
Μόνο που αυτή δεν ήταν μια οποιαδήποτε σημαία. Ήταν η ίδια εκείνη Ελληνική σημαία, που το 1982 είχε ανέβει στο Ολυμπιακό μας Στάδιο για τη νίκη της Άννας σαν σήμερα και για μένα ήταν πάντα η ώθηση για ό,τι έκανα.
Τώρα υψωνόταν σε μια άλλη κορυφή και έφερνε την Ελλάδα 1η στη συγκέντρωση χρημάτων για τον σκοπό της ανάβασης, καταφέρνοντας να δώσει αθλητικές υποτροφίες σε εκείνα τα μοναδικά παιδιά του παραγγουπόλεων του Ναϊρόμπι, ανοίγοντας ένα παράθυρο ελπίδας κάπου στην Ευρώπη ή την Αμερική.
Ο Νέλσον Μαντέλα στα εγκαίνεια του LAUREUS SPORT FOR GOOD FOUNDATION, για τους σκοπούς του οποίου ανέβαινα το υψηλότερο βουνό της Αφρικής, είχε πει: “Ο Αθλητισμός μπορεί ν’αλλάξει τον κόσμο”
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ!!!
Νίκος Μιχαλόπουλος