Μια εβδομάδα στο Wimbledon με τη θρυλική Μαρτίνα Ναβρατίλοβα
8 – 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024
Δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο χαρούμενος και συγκινημένος είμαι που βλέπω τη Μαρτίνα μου, τη θρυλική Ναβρατίλοβα να παίζει ξανά τέννις, υγιής και δυνατή, στον φυσικό της χώρο, τον καθεδρικό του τέννις, το ιστορικό Wimbledon, που πραγματικά σφράγισε με τα δύο ακατάρριπτα ακόμα ρεκόρ της σε άντρες και γυναίκες. 9 τίτλοι στο απλό, οι 6 από αυτούς συνεχόμενοι (1982-1987). 20 τίτλοι συνολικά (9 απλό – 7 διπλό – 4 μεικτό). Η δεύτερη μάχη της με τον καρκίνο την Πρωτοχρονιά του ‘23 και αυτή τη φορά με διπλό χτύπημα ταυτόχρονα ήταν αδυσώπητα σκληρή, αλλά όχι πιο πολύ από την ίδια, όπως αποδείχτηκε.
Πρωτογνωριστήκαμε το 2010, όταν τη συνόδευσα στην ανάβασή της στο Κιλιμάντζαρο, αμέσως μόλις είχε ξεπεράσει τον πρώτο της καρκίνο, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο και να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα πίστης και αντοχής, μαζεύοντας μαζί μας χρήματα για τα παιδιά των παραγγουπόλεων του Ναϊρόμπι. Ξεκινήσαμε 27 αθλητές απ’ όλο τον κόσμο. Στην κορυφή των 6.000μ. φτάσαμε οι 11. Εκείνη δεν τα κατάφερε. Έπαθε πνευμονικό οίδημα λόγω υψομέτρου και κινδύνευσε να πεθάνει. Ο στόχος όμως είχε επιτευχθεί. Με τα χρήματα που συγκεντρώσαμε, 1.500 παιδιά από την Κένυα, παιδιά χωρίς γονείς και γεννημένα με Aids, ήρθαν με αθλητικές υποτροφίες σε Μεγάλη Βρετανία και Ηνωμένες Πολιτείες με την επιμέλεια του Laureus Sport For Good Foundation και για τους σκοπούς του προτεινόμενου για το Νόμπελ ειρήνης Mathare Youth Sport Association, που φιλοξενεί παιδιά των παραγγουπόλεων του Ναϊρόμπι, ανοίγοντας τους ένα παράθυρο ελπίδας μέσα από τον αθλητισμό και με την Ελλάδα πρώτη στην συγκέντρωση χρημάτων.
Για μένα, από τα παιδικά μου χρόνια, ήταν πάντα το ίνδαλμα, το πρότυπο, ο ορίζοντας, το φως! Από τότε συναντιόμαστε κάθε χρόνο σε κάποιο Grand Slam ανά τον κόσμο, από το Roland Garros και το Wimbledon μέχρι το US Open, το Όπεν της Αυστραλίας και τα WTA FINALS, πάντα καλεσμένος της και πάντα το ίδιο συγκινημένος να σκέφτομαι πως στη ζωή ακόμα και τα πιο τρελά όνειρα μπορούν να βγουν αληθινά, αρκεί να το θέλεις, να το πιστεύεις και να το προσπαθείς.
Το προσωπικό μου σύνθημα «ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑ ΘΕΛΩ ΜΠΟΡΩ» με κάνει να σκέφτομαι ότι μπορεί ποτέ ίσως να μην φανταζόμουν, όταν ανεβαίναμε μαζί το Κιλιμάντζαρο, ότι 14 χρόνια μετά θα συνεχίζουμε να μοιραζόμαστε τόσο όμορφες στιγμές σε κάποιο grand slam ανά τον κόσμο, όμως όλα είναι δυνατά, αν το θέλεις και το προσπαθείς. Η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα δεν είναι μόνο αναμφισβήτητα η σπουδαιότερη τεννίστρια όλων των εποχών, αλλά ένας ακόμα πιο σπουδαίος άνθρωπος. Γενναιόδωρη και αληθινή! Ζεστή και γλυκιά! Και πάντα με μια δυνατή φωνή για όλα αυτά τα κοινωνικά θέματα για τα οποία παλεύει, λέγοντας όχι το βολικό, αλλά το σωστό. Μια πραγματική ακτιβίστρια και μια αγωνίστρια larger than life σε κάθε επίπεδο. Την αγαπώ και την εκτιμώ τόσο βαθιά και την ευχαριστώ μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς μου για τη φιλία της και τη ζεστασιά της.
